Grunty pod inwestycje w OZE a zwolnienie z VAT
Jednym z etapów realizacji inwestycji OZE jest zabezpieczenie prawa do gruntu pod elektrownię. Zabezpieczenie prawa do gruntu może nastąpić zarówno na podstawie umowy ustanowienia służebności, umów zobowiązaniowych (umowa dzierżawy lub najmu), jak i w formie nabycia własności lub też prawa użytkowania wieczystego. Poniżej omówiona została pokrótce kwestia opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT) transakcji nabycia gruntu w drodze aportu (wkładu niepieniężnego), w sytuacji gdy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nadaje budowlany status jedynie części działki pod inwestycje – wskazuje Katarzyna Klimkiewicz-Deplano, Doradca Podatkowy, Partner w spółce doradztwa podatkowego Advicero Tax.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei zgodnie z definicją terenów budowlanych w ustawie o VAT terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Oznacza to, że zwolnieniu podlega dostawa gruntów, które mają status innych niż budowlane (a zatem np. gruntów rolnych, leśnych, rekreacyjnych).
W wyroku z z dnia 15 kwietnia 2015 r. Wojewódzkie Sąd Administracyjny w Gdańsku.(sygn. I SA/Gd 364/15) odniósł się do sytuacji opodatkowania aportu podatkiem VAT w sytuacji, gdy wnoszone aportem grunty mają podwójne przeznaczenie. W przedmiotowej sprawie spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, planowała przeprowadzenie projektu inwestycyjnego polegającego na budowie farmy wiatrowej złożonej z 12 turbin wiatrowych. Udziałowiec spółki wniósł do niej wkład niepieniężny w postaci prawa własności nieruchomości, których część zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego będzie pozostawała w użytkowaniu rolniczym.
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie wyodrębniał konkretnych obszarów czy działek w ramach nieruchomości, które zostaną przeznaczone pod budowę elektrowni wiatrowych. Jedynym wskazaniem w tym zakresie było ograniczenie ilościowe elektrowni wiatrowych oraz ograniczenie powierzchni zabudowy pod pojedynczą elektrownię wiatrową (bez określenia lokalizacji zabudowy). Zdaniem spółki, wniesienie aportem rzeczonych działek podlegało opodatkowaniu VAT, ale tylko w części przeznaczonej pod zabudowę, a w pozostałej części powinno korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT.
Sąd przychylił się do stanowiska podatnika i uznał, że wniesienie aportem gruntów, które mają podwójne przeznaczenie podlega opodatkowaniu VAT wyłącznie w części, w jakiej przeznaczone są one pod zabudowę w postaci turbin wiatrowych. W pozostałej części, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego musi pozostać w użytkowaniu rolniczym, aport korzystał ze zwolnienia przewidzianego dla terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W tej sytuacji podstawę opodatkowania należało ustalić za pomocą proporcji pomiędzy powierzchnią maksymalnej części nieruchomości pierwotnej, mogącej podlegać zabudowie, do całkowitej powierzchni nieruchomości.
Katarzyna Klimkiewicz-Deplano, Doradca Podatkowy, Partner w Advicero Tax / Sławomir Patejuk, Senior Manager w Advicero Tax
