PSES: miejscowy plan tak, ale dla OZE od 1 MW
W związku z obradami Komisji Infrastruktury oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej w sprawie rozpatrzenia sprawozdania podkomisji nadzwyczajnej o komisyjnym projekcie ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i ustawy – Prawo budowlane (druk nr 2964), przedstawiamy naszą opinię na temat ww. nowelizacji – pisze Polskie Stowarzyszenie Energetyki Słonecznej.
Wyrażamy swoją aprobatę dla potrzeby uregulowania zagadnień prawnych dotyczących budowy dużych instalacji OZE, głównie farm wiatrowych, jednak jednocześnie przestrzegamy przed negatywnymi konsekwencjami, jakie niesie ze sobą przyjęcie nowelizacji w proponowanej formie.
Dodatkowo chcielibyśmy zwrócić uwagę, że przyjęcie nowelizacji w obecnej formie uderzy w małych i średnich przedsiębiorców, inwestorów indywidualnych oraz rolników, którzy wskutek jej przyjęcia znikną z sektora OZE.
Poniżej przedstawiamy uwagi PSES i propozycje zmian do projektu ustawy o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i ustawy – Prawo budowlane autorstwa Sejmowej Komisji Infrastruktury oraz Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej.
Art. 1 pkt 4a
Art. 15 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu (jest)
Lokalizacja obiektów, o których mowa w art. 10 ust. 2a, może nastąpić wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego co najmniej obszar lokalizacji obiektów i obszar oddziaływania, o którym mowa w art. 10 ust. 2b.
Art. 15 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu (propozycja PSES)
Lokalizacja obiektów służących wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 1 MW może nastąpić wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego co najmniej obszar lokalizacji obiektów i obszar ochronny związany z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu.
Uzasadnienie
1. Paraliż inwestycyjny – wbrew idei nowelizacji, jej wprowadzenie nie będzie miało wpływu na rozwój zawodowej energetyki wiatrowej z uwagi na fakt, że już obecnie inwestycje w tej branży oparte są o MPZP, natomiast spowoduje paraliż inwestycyjny w zakresie rozwoju innych OZE. Wprowadzone rozwiązania będą dotyczyły budzących mniejsze kontrowersje społeczne systemów fotowoltaicznych, w tym instalacji dachowych realizowanych przez drobnych przedsiębiorców, małych jednostek kogeneracji czy innych urządzeń OZE, wykorzystujących energię dla potrzeb własnych lub społeczności lokalnych. Zasięg oddziaływania na środowisko i sąsiadujące nieruchomości ww. instalacji jest nieporównywalnie mniejszy niż w przypadku farm wiatrowych, a w chwili obecnej inwestorzy realizują takie przedsięwzięcia na podstawie decyzji o warunkach zabudowy. Dodatkowym problemem jest fakt, że miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego posiada tylko mała część gmin, głównie z przyczyn finansowych, więc dla inwestorów jedynym rozwiązaniem będzie jego sfinansowanie. Taka praktyka została określona jako korupcjogenna przez prezesa NIK Krzysztofa Kwiatkowskiego.
2. Niespójność z ustawą o OZE – jednym z głównych celów ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o OZE jest promocja energetyki rozproszonej poprzez wprowadzenie osobnego koszyka aukcyjnego dla instalacji OZE o mocy 1 MW i nałożenie zobowiązania dotyczącego produkcji przynajmniej 25% „zielonej” z instalacji w tym przedziale mocy. Wprowadzenie nowelizacji w obecnym kształcie stoi w sprzeczności z celem ustawy OZE i w efekcie sprawi, że niemożliwe stanie się osiągnięcie zawartych w niej założeń regulujących kwestię ilości energii elektrycznej pochodzących z obiektów OZE o mocy do 1MW. Powodem takiej sytuacji jest fakt, że aktualnie ponad 95% obowiązujących MPZP nie przewiduje możliwości budowy instalacji OZE innych niż elektrownie wiatrowe, dlatego jedyną szansą dla podmiotów pragnących inwestować np. w systemy fotowoltaiczne czy małe elektrownie wodne jest uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i realizacja przedsięwzięcia na terenach nieobjętych MPZP. Biorąc pod uwagę, że ostatnia aukcja OZE planowana jest w 2018r. to nawet przy optymistycznym (mało realnym) założeniu, że gminy przystąpią do uchwalania studiów uwarunkowań i MPZP dla małych instalacji OZE niezwłocznie po przyjęciu nowelizacji, to w rezultacie i tak nie będzie możliwe uczestnictwo w aukcjach obiektów o mocy do 1MW. Wynika to z długotrwałego procesu uchwalania dokumentów planistycznych i dalszego procesu inwestycyjnego, którego zakończenie jest warunkiem partycypacji w aukcji OZE.
3. Zahamowanie rozwoju MŚP i utrata miejsc pracy – z powodu wysokich kosztów przygotowania projektów, dużego ryzyka, konieczności przejścia przez długotrwały proces uchwalania dokumentów planistycznych, MŚP, rolnicy czy inwestorzy indywidualni wycofają się z inwestycji w rozproszone OZE. Spowoduje to wyparcie z branży sektora MŚP, który według raportu PARP „o stanie sektora małych i średnich przedsiębiorstw w ostatnich 10 latach generował średnio aż 48% PKB Polski. W Polsce jest obecnie kilkaset firm działających w sektorze OZE, generujących kilkadziesiąt tysięcy miejsc pracy, w tym producenci urządzeń, developerzy, firmy budowlane, dostawcy konstrukcji mocujących, producenci stacji transformatorowych i okablowania etc. W konsekwencji wprowadzenia nowelizacji liczba ta drastycznie zmaleje i będzie opierać się głównie o zatrudnieniu w energetyce wiatrowej.
4. Negatywny wpływ na rozwój polskiej gospodarki – nowelizacja ustawy w proponowanym kształcie powodująca paraliż inwestycyjny oraz utratę miejsc pracy będzie miała niewątpliwie negatywny wpływ na rozwój polskiej gospodarki. Ucierpi przemysł oferujący potrzebne urządzenia, np. kotły na biomasę czy panele słoneczne do produkcji ciepłej wody lub dostarczający podzespoły do urządzeń, oferując nie tylko innowacyjne miejsca pracy, ale pracujący wprost na wzrost polskiego PKB. Również rolnicy – dostawcy substratu do eksploatacji biogazowni rolniczych mocno odczują skutki nowelizacji.
Art. 5
ust.1 (jest)
Nie wszczyna się postępowań a postępowania wszczęte umarza, w sprawach wydania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa art. 59 ustawy zmienianej w art. 1, dotyczących możliwości lokalizacji obiektu służącego wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 40 kW.
ust. 1 (propozycja PSES)
Od dnia 1 stycznia 2017 nie wszczyna się postępowań w sprawach wydania decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa art. 59 ustawy zmienianej w art. 1, dotyczących możliwości lokalizacji obiektu służącego wytwarzaniu energii z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 1 MW.
Uzasadnienie
Proponowane regulacje nie zabezpieczają w sposób należyty interesów inwestorów w odniesieniu do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy. Przedmiotowe postępowania powinny być realizowane na dotychczasowych zasadach, przy założeniu, że będą one możliwe do skonsumowania także jedynie w okresie 3 lat od wejścia w życie ustawy, podobnie jak to zaproponowano dla decyzji o warunkach zabudowy już wydanych.
Polskie Stowarzyszenie Energetyki Słonecznej
