MAE: energetyka słoneczna zdominuje globalny miks energetyczny
To najbardziej optymistyczna prognoza rozwoju branży fotowoltaicznej, jaką opublikowała tak renomowana instytucja, a w dodatku uważana za konserwatywną Międzynarodowa Agencja Energetyczna (MAE).
Przedstawiciel MAE (ang. International Energy Agency – IEA) poinformował podczas zakończonych w ubiegłym tygodniu w Amsterdamie targów EU PVSEC, że w połowie tego wieku udział energetyki słonecznej (zarówno energia słoneczna termalna, PV jak i CSP) w globalnym miksie energetycznym może stanowić ponad 50%.
Udział samej fotowoltaiki w globalnym miksie energetycznym ma wynieść – według MAE – 16%, z czego połowę mają stanowić małe, dachowe instalacje fotowoltaiczne. Aby zostało to osiągnięte, według MAE globalny potencjał PV musi wzrosnąć do 4,6 TW, z czego ponad połowa mocy miałaby powstać w Chinach i Indiach.
Międzynarodowa Agencja Energetyczna ocenia, że PV jak i CSP nie stanowią dla siebie konkurencji i w krajach takich jak Indie czy USA rozwój obu tych technologii będzie przebiegać równolegle.
MAE szacuje, że największym rynkiem solarnym w 2050 r. będą Chiny z ponad 40-procentowym udziałem w globalnej generacji z PV.
– Biorąc pod uwagę zalety fotowoltaiki w zastosowaniu rozproszonym, PV przeważa nad wszystkimi technologiami – rozproszonymi i nie tylko – powiedział podczas EU PVSEC Paolo Frankl z MAE. – Fotowoltaika nie jest już niszowym rynkiem. Perspektywy dla dużej generacji z PV są bardzo optymistyczne – ocenił przedstawiciel MAE.
Bardziej optymistyczna prognoza dla rynku solarnego to efekt szybszego spadku kosztów technologii. Jednocześnie MAE zwraca uwagę na główne przeszkody w rozwoju energetyki słonecznej, do których zalicza problemy z przyłączaniem dużych elektrowni słonecznych do sieci, a także koszt kapitału.
W raporcie na temat rozwoju energetyki słonecznej, który opublikowała właśnie MAE, czytamy, że koszt produkcji energii słonecznej powinien spaść do roku 2050 w skrajnych przypadkach do 0,042 dol./kWh.
Powyższe założenie przyjęto dla przemysłowych farm fotowoltaicznych w regionach o wysokim nasłonecznieniu i przy koszcie kapitału na poziomie 8%. W regionach charakteryzujących się najniższym nasłonecznieniem koszt produkcji energii z PV wyniesie – według MAE – ok. 0,097 dol./kWh.
W przypadku dachowych instalacji fotowoltaicznych, w połowie tego wieku według MAE koszt produkcji energii osiągnie poziom od 0,045 dol./kWh do 0,159 dol./kWh.
Prognozowana przez MAE średnia w ujęciu globalnym to 0,078 dol./kWh
Obecne koszty produkcji energii z PV według MAE wynoszą – w przypadku farm fotowoltaicznych – od 0,119 dol./kWh do 0,318 dol./kWh (średnia to 0,177 dol./kWh), a w przypadku dachowych systemów PV – od 0,135 dol./kWh do 0,539 dol./kWh (średnia to 0,201 dol./kWh).
W 2020 r. koszt produkcji energii ma spaść według MAE w przypadku farm fotowoltaicznych – od 0,096 dol./kWh do 0,250 dol./kWh (średnia to 0,133 dol./kWh), a w przypadku dachowych systemów PV – od 0,108 dol./kWh do 0,422 dol./kWh (średnia to 0,157 dol./kWh).
– Koszt kapitału to główny powód tego, że energia słoneczna jest droższa w Grecji niż w Niemczech. To także główny powód tego, że w krajach rozwijających się, gdzie inwestycje są postrzegane jako bardziej ryzykowne i gdzie czasami jest wymagana stopa zwrotu ROI na poziomie 15%, blokowany jest rozwój fotowoltaiki i innych kapitałochłonnych inwestycji – ocenił podczas EU PVSEC Paolo Frankl z MAE.
Z kolei dyrektor wykonawczy MAE Maria van der Hoeven podkreśliła, komentując wpływ kapitału na koszt inwestycji w PV, konieczność wdrażania stabilnej i długoterminowej polityki w zakresie rozwoju energii słonecznej. Stabilne warunki prawne obniżą koszt kredytowania, a więc i koszt produkcji energii słonecznej.
Maria van der Hoeven oceniła, że w przypadku rozbieżności w strategiach rozwoju i sprzecznych sygnałów, inwestorzy płacą więcej za swoje inwestycje, a odbiorcy płacą więcej za energię.
MAE ocenia, że w celu umożliwienia większego wykorzystania energii słonecznej konieczne jest również zwiększenie elastyczności sieci energetycznych, aby mogły one przyjmować nadwyżki produkowanej energii i transportować ją do miejsc, w których występuje zwiększony popyt.
Paolo Frank z MAE ocenił także, że technologia magazynowania energii, ze względu na jej wysokie koszty, nie może być rozważana póki co jako rozwiązanie pozwalające na zwiększanie elastyczności sieci energetycznych. To może się jednak zmienić wraz z rozwojem technologii i spadkiem jej kosztów.
Przedstawiciel MAE podkreślił, że potrzebne jest tworzenie stabilnych warunków przyłączania elektrowni słonecznych – mimo „konserwatywnej natury operatorów energetycznych, którą widzimy na całym świecie„.
gramwzielone.pl
